++ วันเดือนปี :: เจี๊ยบ วรรธนา (Ost. Final Score) ++

ใครๆ ก็บอกว่า ชีวิตวัยเรียนเป็นช่วงที่สนุกที่สุดในชีวิต
เมื่อก่อนเราไม่เคยเห็นด้วยเลยสักนิด ก็มันเหนื่อยจะตายไป -_-"
เรียนก็หนัก การบ้านก็เยอะ ไหนจะรายงานอีก เผลอแป๊ปๆ ก็สอบละ
เวลาจะพูดคุยหรือเล่นกับเพื่อนก็น้อยเหลือเกิน

ดูผู้ใหญ่สิอิสระกว่ากันเยอะ จะทำอะไรก็ได้ดั่งใจ
มีงาน มีเงิน มีเวลาส่วนตัว กลับดึกก็ไม่มีใครว่า
อยากเที่ยวก็เที่ยวได้ ไม่มีสอบ ไม่ต้องอ่านหนังสือ
อยากโตเร็วๆ จัง..

มารู้สึกตัวอีกที นี่เราอยู่วัยทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ
แล้วทำไมมันไม่เห็นเป็นอย่างที่คิดไว้เลยน้อ
วันๆ ก็ยุ่งวุ่นวายอะไรไม่รู้มากมาย แป๊ปๆ ก็หมดวันซะแล้ว
ที่สำคัญไม่มี "ปิดเทอม" อีกแล้ว..

เกือบจะลืมวันเก่าๆ ไปซะแล้ว มานึกออกก็ตอนดูหนัง Final Score นี่แหละ
คิดแล้วก็ขำ เรื่องที่คิดว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในตอนนั้น กลับกลายเป็นเรื่องเล็กๆ ในวันนี้ 555

วันก่อนได้ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ สามเสน ซึ่งไม่รู้ว่าหลังๆ มารวมตัวกันได้อย่างไร
ดีใจนะ ที่เจอกันแล้วทุกคนยังทำตัวเหมือนเดิม พูดคุยกันถึงวีรกรรมในวันเก่าๆ
แม้บางคนจะดูไฮโซกันไปบ้าง แต่ก็ยังพอไหวล่ะน่า

ดีใจอยู่อย่างหนึ่งว่าแม้ว่าเวลาจะผ่านมาเป็นสิบปี "ชีวิตมัธยม"
ก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิมกับทุกๆ คน

คิดถึงจังเลย..

วันเดือนปี : เจี๊ยบ วรรธนา
วันจันทร์ฉันคอยอยู่อังคารก็คอยดู ดูดูว่าเธอเป็นไง
พุธเธอก็ไม่มา เช้าสายก็ไม่มี พฤหัสว่างเปล่า
ศุกร์หรือเสาร์หรือว่าอาทิตย์ ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง
ไม่มีวันไหนที่เธอจะย้อนมา สู่วันเก่าๆ ของเรา

วันที่ฉันเจอเธอ วันที่ได้ไกลกัน วันที่เราจูงมือ
วันที่ฉันรักเธอ วันที่ฉันพูดไป วันที่เธอรับฟัง
อีกนานไหมฉันก็ไม่รู้ อีกกี่ปีหรือจะกี่วัน

*อีกนานไหมฉันก็ไม่รู้ อีกกี่เดือน หรือจะอีกปี
กี่หมื่นพันล้านความทรงจำที่มี ไม่เคยไม่คิดถึงเธอ

มกราก็ยาวนาน กุมภาก็เลื่อนลอย
มีนาก็ยังเลื่อนลอย เมษาก็ร้อนรน
พฤษภาก็ทุกข์ทน มิถุนาว่างเปล่า (*,*)

อีกนานไหมฉันก็ไม่รู้..
อีกหมื่นพันล้านความทรงจำที่มี..ไม่เคยไม่คิดถึงเธอ